In de levenscycli van alle soorten dieren zijn er pieken en dalen; soms leeft een soort op, dan gaat het weer wat minder. Pieken en dalen horen bij de natuur. Het gevolg is een langjarig evenwicht, waarbij pieken van de ene soort gevolgd worden door pieken van de andere soort. Bij een piek roept iedereen hosanna, bij een dal gaat we met zijn allen zitten huilen. Wij als natuurliefhebbers willen natuurlijk  graag de pieken behouden. Zodra de piek gepasseerd is, wordt er geld ingezameld, worden projecten gestart en komt er een heuse mediacompagne, om de piek zo lang mogelijk te rekken. De soort zal en moet op zijn piek blijven. Nu kennen we in Nederland verschillende soorten dieren, die allemaal pieken als het hun uitkomt. Zelden gebeurt dat gelijktijdig. Toch willen we de grutto’s, haviken, wilde eenden en vossen allemaal gelijktijdig en continu laten pieken. Dat kan dus niet. Het gevolg is dat de mens gaat ingrijpen: de natuur verword dan tot een  volière die door natuurliefhebbers wordt onderhouden. De natuur delft het onderspit.