Onderwerpen
Het gaat goed met de vogels
Begin mei en volop zon. Dat zijn nog eens mooie dagen om er op uit te trekken. Wel wat anders dan de donkere, koude dagen die we nog maar net achter ons hebben. Donkere dagen die we gezamenlijk versleten met het lezen van allerlei vogelnieuws dat door Vogelbescherming en Sovon over ons heen werd gestort.
“Het gaat slecht met de weidevogels”, “Sterke terugval van uilen in Nederland”, “Op Malta worden zangvogels gevangen met lijmstokken”. “Wilde eend holt achteruit”, “Opleving van de ekster (tijdelijk ?)”. Vooral mededelingen van het laatste soort, waarin goed nieuws toch nog wordt verdraaid zodat het toch slecht nieuws lijkt, zijn mij een doorn in het oog. Mag het niet goed gaan met de vogels ? Het lijkt er wel op. Vanuit de natuurorganisaties is dat misschien ook wel logisch: zodra het goed gaat met de vogel, verliezen zij hun bestaansrecht, leden en subsidie, en dat is wel het laatste wat willen, toch ? De Vogelbescherming beschermt zichzelf.
Pieken en dalen
In de levenscycli van alle soorten dieren zijn er pieken en dalen; soms leeft een soort op, dan gaat het weer wat minder. Pieken en dalen horen bij de natuur. Het gevolg is een langjarig evenwicht, waarbij pieken van de ene soort gevolgd worden door pieken van de andere soort. Bij een piek roept iedereen hosanna, bij een dal gaat we met zijn allen zitten huilen. Wij als natuurliefhebbers willen natuurlijk graag de pieken behouden. Zodra de piek gepasseerd is, wordt er geld ingezameld, worden projecten gestart en komt er een heuse mediacompagne, om de piek zo lang mogelijk te rekken. De soort zal en moet op zijn piek blijven. Nu kennen we in Nederland verschillende soorten dieren, die allemaal pieken als het hun uitkomt. Zelden gebeurt dat gelijktijdig. Toch willen we de grutto’s, haviken, wilde eenden en vossen allemaal gelijktijdig en continu laten pieken. Dat kan dus niet. Het gevolg is dat de mens gaat ingrijpen: de natuur verword dan tot een volière die door natuurliefhebbers wordt onderhouden. De natuur delft het onderspit.
Als de mens onderdeel is van het dierenrijk, dan is de auto onderdeel van de natuur
De evolutie heeft de mens gebracht waar die nu is. Met al zijn goede en slechte eigenschappen. Of we daar nu blij mee zijn of niet. Het feit of we daar blij mee zijn (of niet) is trouwens ook een product van de evolutie. Ook uw mening is een product van de evolutie, bijvoorbeeld uw mening over dit stukje.
De evolutie heeft de natuur voortgebracht, met alle vegetatie en diersoorten. En de mens is daar dus een onderdeel van. Toch wordt steevast gesteld dat wat de mens doet, afbreuk doet aan de natuur. Maar alle dieren grijpen in in de natuur ! Een bever bijvoorbeeld knaagt een boom om, een vogel verzamelt takken om een nest te bouwen. Een havik pakt een duif. Dat zijn zomaar wat voorbeelden van een dier dat ingrijpt in de natuur. Maar die ingrepen noemen we natuurlijk ook natuur.
Een nest in een boom is een onderdeel van de natuur, terwijl die toch met dierenhanden is aangelegd. Als wij, de mens, een huis bouwen hebben we het over horizonvervuiling en cultuur. Als wij een weg aanleggen hebben we het over teloorgang van het milieu. Als wij met een auto gaan rijden, vervuilen we de natuur. maar de mens is zelf onderdeel van de natuur, en dus is zijn auto ook onderdeel van de natuur. Net zoals het nest van de vogel dat is.
Dat brengt mij tot de stelling : “Als de mens onderdeel is van het dierenrijk, dan is de auto onderdeel van de natuur”.
“De vrouw is geen lustobject”
Deze blog zal wel wat emotie teweeg kunnen brengen; het zij zo.
De uitspraak “De vrouw is geen lustobject” is gedaan door onze voormalige minister Plasterk, naar aanleiding van het gedrag van enkele individuen jegens onze vrouwelijke medemens. Je moet dat als linkse minister natuurlijk wel zeggen; iedere andere uitspraak zou het aantal stemmen met minimaal 50% doen kelderen. Dat laatste is trouwens wel gebeurd, maar waarschijnlijk niet naar aanleiding van deze uitspraak van Plasterk.
Stel je nou eens voor, dat je ergens een paar honderd miljoen jaar geleden leefde. Er waren nog geen mensen, eigenlijk waren en nog niet eens zoogdieren. Stel in dat kader dat je een slak bent, van het mannelijke geslacht natuurlijk. Het kost je gigantische moeite om te overleven. Je moet alle algen en korstmossen op de ranzige aarde opzuigen; geen lekkere bezigheid, maar het houd je op de been. En zorg dat je geen blauwe algen eet, want daar word je misselijk van.
Dan ineens, zie je een vrouwtjes slak. Er bekruipt je een onweerstaanbare drang om met haar in contact te komen. Je laat de korstmossen even voor wat ze zijn, en je zet een sprintje in, want andere mannetjes denken er net zo over en willen je voor zijn. Als je gelukt hebt dan ben je de eerste, en als je nog meer geluk hebt, dan val je in goede aarde bij het vrouwtje en mag je paren. De hemel breekt open, walhalla, vuurpijlen, violen, en dat soort shit. Daarna ben je gebroken, op, je hebt honger, misschien overleef je het wel niet. En waarom ? Als het voorbij is, is daar alleen de herinnering, en wellicht een kans voor een tweede wip in de toekomst.
Hoe anders zou dit zijn indien de vrouwtjes slak een blauwe kleur had gehad. De associatie met de blauwalg zou groot zijn, geen aantrekkelijk vooruitzicht. Laat dit vrouwtje maar lopen; misschien dat een andere slak de moeite wil nemen, ik niet. Het blauwe vrouwtje is van een soort dat gedoemd is om uit te sterven: mannetjes vinden haar niet aantrekkelijk, en laten haar links liggen.
Hiermee is maar weer eens bewezen dat een vrouwtjes slak aantrekkelijk moet zijn; ze moet lustgevoelens opwekken, en daarmee is ze dus een lustobject.
Dat de slak als soort nog bestaat, bewijst dat vrouwtjes slakken een lustobject zijn. Ik laat het aan de lezer over om deze gedachtegang te vertalen naar andere diersoorten.
Omdenken: wat denkt een merel
Zei Shakespeare niet ooit “Ik denk dus ik ben !” ? Hiermee suggererend dat als we denken we bestaan. Maar dat kun je net zo goed omdraaien. “Ik besta, dus ik denk” ! Heb je daar wel eens aan gedacht ? Dat moet de merel ook denken; ik besta, dus ik denk. En waarom zou een merel niet mogen denken ? De natuur verbiedt het ze niet. De mens wel, want die denkt dat hij de enige is die denkt. Dat denkt een merel trouwens ook. Die ziet de rest van de wereld als eten, als het om wormen gaat, of als vijanden als het om roofdieren gaat, en dat is inclusief de mens.
Kun je het volgende voorstellen ? Een merel komt na een lange zomervakantie terug in zijn woonwereld, namelijk de noordelijke sahel (misschien is een merel niet het beste voorbeeld, maar het gaat om het concept, en aangezien jij als lezer vindt dat je bestaat en dus denkt, mag die denk-exercitie niet al te moeilijk zijn). Dus de merel komt na de vakantie thuis in Afrika en vertelt tegen zijn merelvrienden dat hij op een heel mooie plek is geweest, maar het bleek een onbewoond eiland, dus hij had geen zomerliefde gevonden. Maar verder heel leuk, en lekker eten, vooral die groene rupsen waren erg smakelijk. Er waren ook van die kale, bleke tweevoeters die steeds kruimels op de grond gooiden, dus het eten werd hem als het ware toegeworpen.
Vat je hem ? Niet ? De kale bleke tweevoeters zijn mensen, maar de merel heeft het over een onbewoond eiland. Wat hij daarmee bedoeld is dat er op het eiland geen andere merels woonden. Voor een merel is een eiland onbewoond indien er geen andere merels wonen ! Hij zet zichzelf in het centrum van de wereld, net zoals de mens dat doet trouwens.
Eland of Elk
Eland
Sinds de film Monty Python and the Holy grail in premiere is gegaan, en dat was ergens in 1975, is de eland niet meer gewoon een eland, maar een tot superheld verheven dier. Sinds die dag staat de eland, in het engels ‘moose’, op mijn lijst van favoriete dieren. Groot, imposant en vooral een karikatuur van zichzelf. Een moerashert van 2 meter hoog en met een gewei van 2 meter breed. Buiten alle proporties, hors category.
Sindsdien volg ik de de eland met meer dan gezonde interesse. Natuurdocumentaires, verhalen, en noem maar op.
Eland of Moose (foto wikipedia)
Elk
De elk, of wapiti, is een hertensoort die ook veel voorkomt in gebieden waar elanden te vinden zijn. De elk is echter kleiner en is meer een hert dan de eland. In veel natuurdocumentaires wordt de elk echter vertaald met ‘eland’, wat dus niet juist is. De Nederlandse naam is Wapiti, maar dat associeer je niet zo snel met een hert uit de noordelijke streken. Waarom men toch kiest voor de vertaling van elk naar eland, is mij onduidelijk. Er schijnt echter dat in de Engelse taal, en dan met name het Brits engels, het woord elk ook voor eland wordt gebruikt. Dus een vertaalprogramma gaat al snel de mist in. En de voice-over, die ingehuurd wordt voor zijn stem en niet voor zijn kennis, doet geen moeite om het goed te doen.
Elk of Wapiti (foto wikipedia)
De 80-20 regel
De 80-20 regel zegt iets over het bereiken van je doelen in relatie tot de kosten die er voor nodig zijn. Het ide is dat met slechts 20% van de kosten al 80% van de doelen is gehaald. Om de resterende 20% van de doelen te bereiken, moet nog 80% van de kosten gemaakt worden. dat kan een reden zijn om tevreden te zijn met slechts 80% van de doelen. Dat scheelt een hoop kosten. In plaats van kosten kan ook doorlooptijd, inspanning, e.d. gelezen worden. Deze regel is niet bruikbaar voor topsporters !
Gruttogehakt
De trekvogels lopen grote risico’s op hun route naar en van hun overwinteringsgebieden. Deze zit vol gevaren. Naast dood gaan van uitputting kunnen de vogels belanden in vangnetten in de Alpen, in Egypte, op lijmstokken op Malta of gewoon worden gevangen in de Sahel. Meestal belanden ze dan op een bord als een plaatselijke lekkernij, soms als noodzakelijk voedsel om te overleven. Nederland spreekt er internationaal schande van. “Foei, landen ! Neem een voorbeeld aan ons!”, zeggen we dan. Wij hebben namelijk wèl oog voor het belang van de diverse vogeltjes. Behalve natuurlijk als het maaitijd is, dan even niet. Zo kan het gebeuren dat er in mei ongeveer 400 ton aan gruttogehakt wordt gemaakt. Eigenlijk is het half-om want ook de kievit en de tureluur belanden veelvuldig in de gehaktmolen van de maaimachines. Dat doen we dan niet voor de eigen consumptie, maar de boer moet toch ook verdienen ? Bijkomend voordeel is dat de kraaien en meeuwen hun buikjes rond kunnen eten van al dat gehakt in het pas gemaaide veld.
Grutto-Gehaktmolen in werking
Verzekeringen en eigen risico
Alle verzekeraars geven u de mogelijkheid om te kiezen voor de hoogte van uw vrijwillig eigen risico. Dat geeft u meer vrijheid, en levert de verzekeraar extra geld op. Geld dat u in uw zak had kunnen houden. Hieronder staat hoe dat zit.
Jaarlijks betaalt u premie voor de ziektekostenverzekering. De hoogte van dat bedrag is afhankelijk van het eigen risico dat u kiest. Maakt u gedurende het verzekeringsjaar medische kosten, dan betaalt u dat zelf, tot het moment dat uw eigen risico op is. De rest betaalt de verzekeraar. Er zit dus een plafond aan uw maximale kosten. Deze zijn de totale premie plus het eigen risico.
Heeft u geen medische kosten dan betaalt u uiteraard alleen uw premie.
Als je dit in een grafiek zet, dan valt er iets heel belangrijks op.
De lijnen geven de kosten aan voor een bepaald eigen risico. De oranje lijn zijn de kosten bij een eigen risico van 500 euro per jaar. De donkerblauwe lijn die van geen vrijwillige eigen risico. Tot een hoogte van de medische kosten van ongeveer 650 euro, het omslagpunt, is de oranje lijn, dus een hoog eigen risico, het voordeligst. daarboven is de donkerblauwe lijn, dus geen eigen risico, het voordeligst. Alle overige eigen risico’s zijn dus altijd duurder.
Kortom, kies het hoogste eigen risico, of het laagste, maar nooit een die er tussenin zit, want die is uiteindelijk altijd duurder.
Deze berekening is gedaan op basis van reële premies en eigen risico’s (2016).
Kaart plugins voor wordpress
Er zijn nogal wat kaartplugins te verkrijgen voor WordPress. Mijn voorkeur gaat uit naar een kaartgenerator die gebaseerd is op open-standaarden en open-source.